26 Οκτωβρίου 1934, ανήμερα της εορτής του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου έρχεται στη ζωή ο Διονύσιος Ρούσσας, του Δημητρίου και της Αργυρής. Κατοικεί με την οικογένειά του στη Σαλμώνη του Πύργου Ηλείας. Μαθητεύει και το 1952 εισάγεται στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρετεί την εκπαίδευση ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει θεολογία. Το 1964 χειροτονείται διάκονος και το 1965 πρεσβύτερος. Είναι πλέον ο Αρχιμανδρίτης πατήρ Άνθιμος Ρούσσας. Πλούσια η δράση και η προσφορά του στη διακονία της εκκλησίας και του ποιμνίου. Στις 13 Ιουλίου του 1973 εκλέγεται Μητροπολίτης Ἀλεξαν-δρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως καί Σαμοθράκης. Διακονεί την μητρόπολή του με πίστη στο Θεό και με πολλή αγάπη και στήριξη προς τους συνανθρώπους του.

Στον ενθρονιστήριο λόγο του αναφέρει χαρακτηριστικά:«... ἐν φόβῳ καὶ συναισθήσει βαρείας εὐθύνης, ἦλθον σήμερον πρὸς ὑμᾶς. Ὅμως ἀδελφοί μου, ‘οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι’. Μεγαλύνω τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅτι τῇ Ἐκείνου χάριτι καὶ δυνάμει εἰσέρχομαι σήμερον εἰς τὴν πόλιν ταύτην, τὸν καθαρὸν καὶ ἀμιγῆ τῆς Θράκης Παράδεισον. Περὶ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ τῆς περιβαλλούσης ταύτην ἐπαρχίας πολλὰ ἤκουσα παρὰ πολλῶν ἐν τῇ πρωτευούση ἀδελφῶν, ἀφορῶντα εἰς τὰς φυσικὰς τοῦ ἱεροῦ τούτου τόπου καλλονάς, μάλιστα δὲ εἰς τὴν εὐγένειαν, τὸ ἦθος καὶ τὴν πνευματικὴν καλλιέργειαν τῶν κατοίκων, ὅπερ καὶ σπουδαιότερον πάντων θεωρῶ...».

Στη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως ιδρύει Μονές, ιδρύματα, μουσεία, εκκλησιαστικά κέντρα… πάντα καθοδηγούμενος από το άσβεστο πάθος του να υπηρετεί τον Θεό, ενώ συμβάλλει στο να αναγνωριστούν ως Άγιοι της Ορθοδόξου εκκλησίας οι πέντε Νεομάρτυρες εκ Σαμοθράκης. Ιδιαίτερο ζήλο προβάλλει για εθνικά θέματα και ιδιαίτερη ευαισθησία για τις περιοχές που υπάγονται στη Μητρόπολη, όπως ο Έβρος.

Στις 26 Απριλίου 2004 εκλέγεται Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και ενθρονίζεται στις 18 Ιουνίου 2004. Κλήρος και λαός υποδέχονται τον νέο Παναγιώτατο!

Στον ιστορικὸ ενθρονιστήριό του λόγο πλήρη αισθημάτων και εκδηλώσεων αγάπης προς την Ορθοδοξία και την Πατρίδα μας την Ελλάδα, μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Σὲ τούτη τὴν ἔνδοξη, τὴν ὄ-μορφη πόλη, τῆς Μακεδονίας τὸ καύχημα καὶ τῆς Ἑλλάδος τὸ κλέος, τοῦ ἀρχαιοελληνισμοῦ ἡγεμονικὴ καθέδρα καὶ τοῦ Βυζαντίου ἰσχυρὸ προ-πύργιο, τῆς φιλοσοφίας λίκνο καὶ τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος στερε-ὸ κεφάλαιο, τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ συμπρωτεύουσα καὶ τῶν εὐγενῶν κα-τοίκων της λαμπρότατο παράδειγμα, στὴ Θεσσαλονίκη, ἦλθα, ὅμως ‘οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι’(Ματθ. κ΄ 28), ἀδελφοί μου.

…και, Ναι! Είναι ο ξεχωριστός ποιμενάρχης της Θεσσαλονίκης, ο Μητροπολίτης που δεν διστάζει να πάρει θέση για ζητήματα που απασχολούν την εκκλησία, να υποστηρίξει ακόμη περισσότερο την ορθοδοξία. Να είναι μπροστάρης σε οτιδήποτε θεωρεί ωφέλιμο για την εκκλησία, την πατρίδα, τον κόσμο. Εργάζεται, διακονεί, αλλά ποτέ δεν δείχνει κουρασμένος. Ενισχύει με την παρουσία του και τη δράση του τον ορθόδοξο χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης. Δεν ξεχνάει τη Μακεδονία, δεν ξεχνάει τις ρίζες του, δεν ξεχνάει τα τάλαντά του. Προσφέρει ακόμη περισσότερο έργο με ιδρύματα, με δομές, έχει πλούσια συγγραφική δράση και απίστευτη όρεξη για δουλειά και έργο.

Στενός συνεργάτης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, προβάλλουν αμφότεροι την έντονη δυσαρέσκειά τους σε θέματα που όπως πίστευαν δεν ήταν έτοιμα να γίνουν πραγματικότητα στην Ελλάδα. Και απαντούν σε όλα αυτά, πρώτα με προσευχή!

07, Αυγούστου 2023, ο Μητροπολίτης Άνθιμος υποβάλλει την παραίτησή του όντας έτοιμος να παραδώσει τη σκυτάλη στον επόμενο ποιμενάρχη της Θεσσαλονίκης, Παναγιώτατο Μητροπολίτη κύριο Φιλόθεο. Μαζί του συνεχίζει στη Θεσσαλονίκη, έχοντας συμβουλευτική παρουσία και θέληση να προσφέρει ό,τι μπορεί στον νέο διάδοχό του.

13 Μαρτίου 2025, ο Μητροπολίτης Άνθιμος περνάει στην αιωνιότητα σφραγίζοντας όχι μόνο μία γενιά ιεραρχών, αλλά και μία ολόκληρη εποχή.

Ας κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με τα λόγια που πάντα αγαπούσε να λέει προς τον κόσμο: «Προσευχή, προσοχή κι ελπίδα!»

Αντίο, Παναγιώτατε!