Από την ομιλία του π. Γεωργίου Θεοδωρή της Κυριακής της Απόκρεω
«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν...» (Ματθ. 25, 34)
(Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι ἀπό τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ...)
Ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί (οἱ ἀμετανόητοι) ἀκούγοντας τή σημερινή εὐαγγελική περικοπή καταλαμβάνονται ἀπό φόβο καί τρόμο, οἱ δίκαιοι (οἱ μετανοοῦντες) αἰσθάνονται ἀγαλλίαση καί εὐφροσύνη, γιατί ἀκοῦνε τήν τρισχαρμόσυνη πρόσκληση τοῦ Σωτήρα Θεοῦ στή βασιλεία Του καί στήν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα.
Ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων θά εἶναι ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα ἐκείνη. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι θά ἀπαστράπτουν ἀπό οὐράνια χαρά. Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ Χριστός, θά συνευφραίνεται μέ τούς ἁγίους καί δικαίους. Τό προσδοκώμενο ἀγαθό γιά τούς ἀνθρώπους, ἡ μακαρία βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ οὐράνιος Παράδεισος, θά ἀνοίξει τίς πύλες του γιά νά δεχθεῖ τά τέκνα τοῦ Θεοῦ. Κλείνει μία περίοδος, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε θά ἐλάμβανε τέρμα, γιά νά ἀνοίξει μία ἄλλη χωρίς τέρμα, αἰώνια καί ἀκατάλυτη.
Η ΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Χαρακτηριστικές εἰκόνες καί παρομοιώσεις, ζωηρότατες ἐκφράσεις καί λέξεις χρησιμοποιεῖ ἡ Ἁγία Γραφή, γιά νά μᾶς δώσει μία ἀμυδρή, βέβαια, ἰδέα τῶν ἀπερίγραπτων μεγαλείων τῆς αἰώνιας ζωῆς. «Οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός αὐτῶν» (Ματθ. 13, 43), εἶπε ὁ Κύριος διά τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, θά γίνουν, δηλαδή, συμμέτοχοι καί κληρονόμοι τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ καί συγκληρονόμοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος βεβαιώνει ὅτι θά γίνουμε ὅμοιοι κατά τή δόξα μέ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀπερίγραπτη θά εἶναι ἡ χαρά καί ἡ μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. Δέν θά ὑπάρχει ἐκεῖ, τονίζει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, κανένας πόνος, καμία θλίψη, διότι «ἐξαλείψει ἀπό τῶν δικαίων ὁ Θεός, πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν...» (Ἀποκ. 21, 4), θά διώξει κάθε δάκρυ ἀπό τά μάτια τους. Ἐκεῖ δέν θά ὑπάρχει πεῖνα καί γυμνότητα, ταλαιπωρία καί ἀσθένεια, γηρατειά καί θάνατος, μέριμνα γιά τό σήμερα, ἀβεβαιότητα γιά τό αὔριο καί φόβος γιά τό μέλλον. Διότι, ὅπως τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Πάντα ἐκποδὼν γίνεται τά τῆς φθορᾶς, τῆς ἀφθάρτου δόξης κρατούσης πανταχοῦ», ἀπ’ ὅλα, λέει ὁ ἅγιος πατήρ, παραμερίζεται ἡ φθορά γιατί παντοῦ ἐπικρατεῖ ἡ ἄφθαρτη δόξα.
Ἐκεῖ θά εἶναι οἱ «καινοί οὐρανοί καί ἡ καινή γῆ... ἐν οἷς ἡ δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β´ Πέτρ. 3, 13), καινούργιοι οὐρανοί καί καινούργια γῆ, ὅπου χαρακτηριστικό τους γνώρισμα θά εἶναι ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀναμαρτησία καί ἀθωότητα, ἡ ἁγνότητα καί ἡ ἁγιότητα, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἑνότητα, ἡ ὁμόνοια καί ἡ εἰρήνη, ἡ μακαριότητα καί ἡ δόξα. Ἐκεῖ, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «Πάντα ἐν εἰρήνῃ καί εὐφροσύνη καί χαρά ἔσται...», ὅλα εἶναι εἰρήνη, εὐφροσύνη καί χαρά. Πηγή δέ χαρᾶς εἶναι ἡ χαρμόσυνη ἐπικοινωνία μέ τόν ἀγγελικό κόσμο καί μέ τούς ἁγίους, τούς ἀπό τοῦ Ἀδάμ μέχρι τῆς συντέλειας τῶν αἰώνων. Μέ δυό λόγια, διά τοῦ Χριστοῦ θά συμμετέχουμε στό ἄπειρο μεγαλεῖο τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐκεῖ θά ἐκπληρωθοῦν ὅλες οἱ εὐγενεῖς ἐπιθυμίες τοῦ ἀνθρώπου, ὁ πόθος τῆς ἀθανασίας, τῆς γνώσης, τῆς σοφίας, τῆς χαρᾶς, τῆς ἁγιότητας, τῆς μακαριότητας, τῆς θέωσης καί τῆς ὁμοίωσης πρός τό Θεό. Ἐκεῖ θά ἀπολαμβάνουν οἱ πιστοί τά ἀγαθά τά ὁποῖα «μάτι δέν τά ’δε κι οὔτε τ’ ἄκουσε αὐτί κι οὔτε τά ’βαλε ὁ λογισμός τοῦ ἀνθρώπου, ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά κείνους πού τόν ἀγαποῦν» (Α´ Κορ. 2, 9).
ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΑΣ ΖΩΗΣ
Πρέπει νά ποῦμε ἐδῶ, πώς γιά τούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν στό Θεό, ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὁ Παράδεισος, ἡ αἰώνια ζωή δέν εἶναι μόνο κατάσταση τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, δέν εἶναι πέρα ἀπό τό χρόνο, ἀλλά εἶναι καί μία παροῦσα πραγματικότητα. Αἰώνια ζωή δέν εἶναι μία ἀφηρημένη κατάσταση, μία ἔξοδος ἀπό τά χρονικά ὅρια, ἀλλά ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τονίζει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, διεκήρυξε τή μεγάλη αὐτή ἀλήθεια: «Αὕτη ἐστίν αἰώνιος ζωή» νά ποιά εἶναι ἡ αἰώνια ζωή λέει, «ἵνα γινώσκωσι σέ τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν», νά ἀναγνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ἐσένα ὡς μόνο ἀληθινό Θεό, καθώς κι ἐκεῖνον πού ἔστειλες, τόν Ἰησοῦ Χριστό (Ἰωάν. 17, 3). Δηλαδή ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Καί ὅταν λέμε γνώση, ἐννοοῦμε τήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Χριστό καί αὐτή ἡ ἕνωση εἶναι ἡ θέωση.
Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ, αὐτή ἡ ἴδια ἡ αἰωνιότητα, ὑπάρχει πλούσια μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ αὐτή εἶναι τό εὐλογημένο Σῶμα Του. Ὅπως στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό δέν εἶναι ἄλλη ἡ ζωή τῆς κεφαλῆς καί ἄλλη τοῦ σώματος, ἔτσι δέν εἶναι ἄλλη ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλη ἡ ζωή τῆς ἐκκλησίας, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή της. Ἔτσι ἔχουμε τή δυνατότητα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἀπολαμβάνουμε ἐμπειρίες τῆς αἰωνιότητας ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Νά τό ποῦμε ἁπλά, ἡ ζωή μας μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ πρώτη ἀνάσταση, ἡ ὁποία μᾶς δίνει τή βεβαιότητα ὅτι θά ἀπολαύσουμε καί τή δεύτερη ἀνάσταση μετά τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι πρέπει νά ἑρμηνευτεῖ καί αὐτό πού λέει ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ νέος Θεολόγος, ὅτι «ἄν ὁ ἄνθρωπος δέ δεῖ ἀπό τή ζωή αὐτή τό ἄκτιστο Φῶς νά μήν περιμένει νά τό δεῖ στήν ἄλλη ζωή».
Ἀγαπητοί μου,
Τήν εἰκόνα τῆς μέλλουσας Κρίσης προβάλλει ἐνώπιόν μας σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Ὅμως, ἐνῶ γίνεται λόγος γιά τή μέλλουσα Κρίση, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μιλώντας γιά τήν αἰώνια ζωή σχετίζει καί συνδέει τή μέλλουσα μέ τήν παροῦσα. Παρουσιάζει τή μέλλουσα ζωή σάν συνέχεια τῆς παρούσας καί ὄχι ἁπλῶς συνέχεια, ἀλλά σάν ζωή τῆς ὁποίας τίς συνθῆκες προετοιμάζουμε ἤδη καί τῆς ὁποίας τά θεμέλια θέτουμε τώρα ζώντας ἐπί τῆς γῆς. Ζωή ἐνάρετη καί ἅγια στή γῆ θά ἔχει συνέχεια μακάρια καί εὐτυχῆ στήν αἰωνιότητα, ἡ δέ ἐπίγεια ἁμαρτωλότητα θά ἔχει συνέχεια ὀλέθρια καί μάλιστα αἰώνια.
Ἄς βλέπουμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς τά πάντα ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητας, ὥστε, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα, νά εἰσέλθουμε στή χαρά τοῦ Κυρίου μας ἀκούγοντας τά σωτήρια ἐκεῖνα λόγια: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου...» (Ματθ. 25, 34), ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι ἀπό τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπ’ τήν ἀρχή τοῦ κόσμου. Ἀμήν!
«Ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς»
Από το βιβλίο: "ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ - ΟΜΙΛΙΕΣ" του π. Γεωργίου Θεοδωρή, Γραφικές Τέχνες "Μέλισσα", Θεσσαλονίκη, σελ. 62 - 65